Kort verhaaltje van Patrick tijdens een zondags training vorig jaar
Ik stelde hem toen de vraag hoe hij het klaarspeelde om zo fysiek op zijn leeftijd
nog goed uit de voeten te kunnen .Hij stak zijn hand uit om me ne patat op mijn kop
te geven (dat was niet erg want hij lachte er om natuurlijk he).
Toen vertelde hij me een verhaal van uit zijn jeugd toen hij als jonge gast van 14 jaar al volop de polders doorkliefde .
En zo op een snikhete zomerdag aan een cafeetje stopte in de polder om te vragen voor ne cola en hij juist niet toekwam om hem te betalen terwijl deze al uitgeschonken stond kreeg hij hem niet en hij met een droge keel zijn rit kon verder zetten .
Dit verhaaltje van de Patrick speelde deze morgen door mijn hoofd terwijl ik verder aan het fietsen was.
Ne mens die als het echt nodig was iedereen wel zou helpen zeker weten.
Een groot verlies voor de ploeg en de wielersport en als mens ne toffe gast.
mvg,
de rudi
Patrick we zullen u missen als renner, als ploegmaat maar vooral als mens.
Patrick was geen onbesproken figuur, velen hadden er al eens woorden mee, je was voor hem of tegen hem maar iedereen bewonderde zijn prestaties. Persoonlijk heb ik nooit 1 keer problemen met hem gehad. Gegoten zat hij op zijn fiets, deze winter op training iedereen zat met zijn 2 handen aan zijn stuur om niet omver te vliegen en we haalde met moeite 28 per uur, maar jij reed op kop en even zonder handen niet gewoon, hij keek om en lachte nog eens het is maar wat wind ……
De laatste jaren was je veel kalmer geworden een goed gesprek het kon allemaal. Ik zal nooit vergeten wat je in 2010 voor mij wilde doen, ongelooflijk u voorstel maar je meende het ……
Ach Patrick verdomme toch zo talentvol een zo fiere man waarom toch.
Mvg
Nico